ทักทายอัด ‘การเรียนไทย’ โยนภาระหน้าที่ให้ผู้ดูแล ลั่นแผ่นดินนี้ไม่มีที่ยืนให้เยาวชน
ตอนวันที่ 15 มี.ค. ที่ เกาะพญาไท อนุสาวรีย์ชัยสนามรบ กรุงเทพมหานคร นักข่าวรายงานบรรยากาศ การนัดหมายรวมกัน นำโดย นายพีรพล ระเวกโสม หรือ ฟิวส์ ประธานฝ่ายเด็กนักเรียนที่เมืองไทย ซึ่งจะมีการทักทาย ในประเด็น “เพราะเหตุใดการเล่าเรียนถึงเกี่ยวพันกับการบ้านการเมือง” เพราะอะไรภาครัฐและก็นายกมีความเกี่ยวข้องกับประเด็นนี้ และก็เพราะเหตุใดการศึกษาเล่าเรียนถึงเกี่ยวกับคำเรียกร้อง
เวลา 17.30 น. มีการเปิดเพลงรายละเอียดต่อต้านเผด็จการ สร้างความฮึกเฮิมครื้นให้กับผู้ประชุม ได้เคลื่อนย้ายตามจังหวะหลายเพลง
เวลา 17.50 น. “ปูน ธนพัฒน์” พูดว่า เพื่อนฝูงของพวกเรายังมิได้รับการประกันตัว ยังถูกคุมขัง ยังถูกความไม่ชอบธรรมในประเทศไทยข่มขี่อยู่ ยาวนานหลายวันแล้วที่ผู้ถูกใส่ร้าย ที่พูดเรื่องจริง จะต้องถูกขัง-ควบคุมตัว เพียงแค่เนื่องจากว่าเขาสะกิดความนึกคิดของเพื่อนร่วมชาติ ให้คิดรวมทั้งบอกในสิ่งที่ใครอีกหลายๆคนไม่กล้ากล่าว พวกเราดูแลด้วยระบบประชาธิปไตยเช่นไร ถึงมีคนถูกคุมขังเพียงแต่ด้วยเหตุว่ามองเห็นต่าง เพียงแค่ด้วยเหตุว่าพูดเรื่องจริง ท่านต้องการมองเห็นประเทศถดถอยแบบงี้หรือ ต้องการมองเห็นประเทศตกอับด้วยมือประยุทธ์ จันทร์อร่อย หรือ ไม่ได้อยากต้องการมองเห็นความรุ่งโรจน์ของประเทศหรือ นี่เป็นสมัยของคนรุ่นหลัง ผู้ที่มีความคิดใหม่ ไม่ใช่อยู่ในกะลา ท่านจำต้องแยกคุณงามความดี ออกมาจากความนึกคิดให้ได้ การปกครองด้วยระบบประชาธิปไตยจำเป็นต้องเดินด้วยแนวความคิด ใช้ความคิดบริหาร ไม่ใช่ใช้เพียงแค่ความรู้สึก
เพราะว่าพวกเรามีนาชูฯ ประยุทธ์บริหาร ทำให้ประเทศถอยหลัง ตั้งแต่รัฐประหารปี 2557 ญาติพี่น้องเสื้อแดงเขาก็ไม่เคยที่จะต้องการจะให้ประเทศเสื่อมถอย เมื่อใดก็ตามออกมาเรียกร้อง ก็จะมีคนกลุ่มนี้ที่ถูกพูดว่าเป็นควายแดง เผาบ้านเผาเมือง ในขณะที่ออกมาเรียกร้องให้ประเทศเจริญก้าวหน้า คนกลุ่มนี้เรียกว่าคนเสื้อแดง
“ท่านทนได้เช่นไร กับการใช้ภาษีแบบงี้ อนาคตเป็นของผม ผมจะต้องเป็นคนระบุอนาคต เมื่อใดปัญหาของผมชนะ ท่านก็ชนะ พวกเรามีปัญหาเดียวกัน ก็แค่คนใดจะออกมาบอกเท่านั้นเอง
มีคนพูดว่า ไม่ว่ารัฐบาลชุดไหนก็ปราบทุจริตมิได้ แต่ว่ารัฐบาลประยุทธ์ หลอกลวงจนกระทั่งทำให้สามัญชนไม่มีรับประทานแล้วถามคำถามว่าขวาโกงกินแล้วประชาชนรอดไหม พลเมืองมีทองคำใส่ ได้ค่าแรงเริ่มต้นที่เหมาะสม พอสมควร แม้กระนั้นสมัยรัฐบาลประยุทธ์ไม่มีรับประทาน โกงกินเช่นไรให้ราษฎรมีรับประทาน ไม่อดตาย ใช้หนีได้ แม้กระนั้นนี่โกงกินยังไงให้ประเทศถอยหลังได้ ให้เขาได้ประโยชน์
รัฐบาลของพวกเรากำลังสร้างหนี้สินให้ประเทศ ที่จำเป็นต้องใช้ไปอีก 20 ปีด้านหน้า นี่เป็นปัญหาที่คนภายในชาติจำเป็นต้องใช้ด้วยกันจากการยึดอำนาจของประยุทธ์ จันทร์โอชะ” ปูน ธนพัฒน์ กล่าว
ถัดมาเวลา 18.25 น. นายอาเล็ก โชคร่มพฤกษ์ นักแสดงนักสู้เพื่อระบบประชาธิปไตย เห่กล่อมเพลง “แสงสว่างดาวที่เลื่อมใส” พร้อมเอ่ยถึงความอาจหาญของ นายพริษฐ์ ชิวารักษ์ ป้ายประกาศไม่กินข้าวหน้าบัลลังก์ศาล ว่า “วันนี้จะเป็นประวัติศาสตร์”
ก่อนต่อด้วยเพลงที่มีรายละเอียดเฉือนระบอบเผด็จการ และก็ชวนราษฎรออกมาตีหม้อไล่เผด็จการราวกับชาวเมียนมาร์
“ผมส่งเสริมน้องๆทุกคนที่มีความคิดรุ่งเรือง แต่ว่าคนกลุ่มนี้ก็ถูกข่มขี่ด้วยชนชั้นนำ ในขณะที่คนพวกนี้ต้องการมีความเป็นมนุษย์เสมอภาค” นายอาเล็กกล่าว
เวลา 18.30 น. นายพีรพล หรือ ฟิวส์ กล่าวทักทายตอนหนึ่งว่า ผมต้องการตั้งข้อซักถามไปถึงรัฐบาลแล้วก็กระทรวงศึกษาธิการ ที่กล่าวว่า เยาวชนเป็นอนาคตของชาติ เพราะเหตุไรถึงไม่มีผลประโยชน์ที่มากพอเพียง ยกตัวอย่าง เพราะอะไรผู้เรียนถึงจำเป็นต้องจ่ายค่าเทอม ค่าใช้จ่ายที่เป็นค่าบำรุงรักษาการศึกษาเล่าเรียน ค่าหนังสือ ซึ่งมันต้องเป็นผลประโยชน์ของนิสิต
ปัจจุบัน กำเนิดการปรากฏการตำหนิดแฮชแท็ก #เลื่อนสอบ เป็นการเลื่อนสอบคราวแคส และก็ O-net ซึ่งก่อนสอบ ผู้เรียนจำต้องอ่านหนังสือ ด้วยเหตุว่ารายละเอียดในมัธยมศึกษาช่วงปลายไม่มีสอน ที่ออกก็ไม่ตรงกับที่สอน
อีกอย่างที่สงสัยเป็น เพราะเหตุไรก่อนสอบ เด็กนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 ถึงจำต้องไปเสียค่าติวก่อนไปสอบ แม้ว่าภาครัฐรวมทั้งสถานศึกษาควรจะแบ่งสรรให้ ไม่ใช่เพิ่มภาระหน้าที่ แล้วสถานที่เรียนที่สอนอยู่เวลานี้จะมีไปเพราะเหตุไร หากผู้เรียนไม่ไปเรียนพิเศษก็ไม่รู้จักข้อสอบที่จะออก แบบงี้ก็ให้เอกชนมาสอน สถานศึกษาเมืองไม่ต้องมี ทั้งยังกระทรวงศึกษาธิการยังจะโยนภาระหน้าที่ให้กับผู้ดูแลอีก ถ้าอย่างงั้นก็ไม่ต้องมีกระทรวงศึกษาธิการ
ผู้เรียนในเมืองก็จำต้องเสียค่าใช้จ่ายสำหรับโดยสาร รถไฟฟ้า หากการบ้านการเมืองดีจัง ให้เข้าขึ้นรถฟรีไปเลยที่ บอกจะขึ้นค่าโดยสารรถไฟฟ้าเป็น 104 บาทตลอดสาย แม้กระนั้นผู้ดูแลมีค่าแรงขั้นต่ำวันละ 300 บาท ในขณะที่จำเป็นต้องเสียค่าตั๋วรถไฟใต้ดินฟ้าไป-กลับแทบ 200 บาท รวมทั้งค่าใช้จ่ายในการเช่า ค่าต่างๆมากมายก่ายกอง ถามจริงๆจะไม่ให้เขามีรับประทานเลยใช่หรือไม่ใช่ แนวทางการศึกษาเล่าเรียน ทุนเรียนฟรี ไม่เก็บค่าเทอม แม้กระนั้นมีค่าทำเนียมการเรียน ยังมีค่าบำรุงโรงเรียน ผู้เรียนแล้วก็ผู้ดูแลจำต้องจ่ายทุกปี ถามคำถามว่าเพราะเหตุใดรัฐบาลไม่เข้ามาจัดแจง เพราะเหตุไรผลักภาระหน้าที่ให้ผู้ดูแล แล้วภาษีที่เก็บมาตลอดปีเอาไปทำอะไร ยังมีภาษีที่เกี่ยวเนื่องกับผู้เรียนอีก เป็นภาษีมูลค่าเพิ่ม 7 เปอร์เซ็นต์ ปากกา สี ดินสอ ยางลบ พอๆกับเด็กนักเรียนก็เสียภาษีอากรเช่นเดียวกัน ไปเรียนรู้มาใหม่
“ผู้เรียนยังจะต้องตะพายกระเป๋าเป็นกิโลๆไป-กลับสถานศึกษามีผลต่อกระดูกรวมทั้งสุขภาพ แม้กระนั้นกระทรวงศึกษาธิการไม่ทำอะไร เพียงแค่ทำตู้ล็อกเกอร์ให้เด็กนักเรียนเก็บหนังสือ จะแก้ไขปัญหา 1.เด็กนักเรียนไม่ต้องหามหนังสือ 2.ผู้เรียนไม่ลืมเลือนหนังสือไว้ที่บ้าน
ถามคำถามว่าการเล่าเรียนเกี่ยวโยงกับการบ้านการเมืองยังไง เกี่ยวแน่ๆ เพราะเหตุว่าผู้ที่ดีไซน์แนวทางการเรียน เป็นนักการเมือง ที่เด็กนักเรียนออกมาเรียกร้องสิทธิ ความอิสระ กล่าวว่าเอาเวลาไปเรียนไหม ผู้เรียนมีบทบาทเรียนจริง แม้กระนั้นเมื่อออกมาจากสถานที่เรียน เด็กนักเรียนก็คือชาวเมืองคนหนึ่ง ด้วยเหตุดังกล่าว ผู้เรียนก็มีสิทธิความอิสระสำหรับเพื่อการเรียกร้องตามหน้าที่หน้าที่พลเมืองเช่นกัน อนาคตของเขาพวกนี้จะต้องมาบริหารประเทศ แต่ว่ายังไม่ทันไร ก็มาห้ามความนึกคิด จำกัดความอิสระ ซึ่งมันย้อนโต้เถียง
“ในที่สุด ขอออกมาจากหัวข้อการเรียนรู้ ไปเรื่องเผ่าพันธุ์บ้าง ประชาชนบางกลอย-หัวใจแผ่นดิน ถูกเจ้าหน้าที่่เมืองไล่ที่ ให้มาดำรงชีวิตด้านล่าง ทำข้อตกลงมา 1 ฉบับ ให้ชาวบ้่านลงไปดำเนินชีวิตด้านล่าง แม้กระนั้นไม่สามารถที่จะดำเนินชีวิตได้ตามเดิม เพราะว่าสิ่งแวดล้อม รวมทั้งสาเหตุอื่นๆก็เลยกลับขึ้นไปทำไร่หมุ่นเวียนดังเดิม แต่ว่าด้วยความไม่มีสัจจะของคนๆหนึ่ง เอาฮอลล์ขึ้นไปด้านบน เฉดหัวไล่เขาลงมาด้านล่าง ถูกฟ้องไปแล้ว 30 คน โดยมิได้ทำอะไรไม่ถูก อยู่มาเป็นร้อยปี กลับไปไล่เขา แต่ว่าเพราะเหตุใดฟาร์มไก่ของ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเอ๋ ขว้างรีณา ถึงดำเนินงานช้าอย่างนี้ เพราะเหตุใดที่พักข้าราชการแตกออกบนสวนได้โดยไม่โดนอะไร หรือประชาชนไปเก็บเห็ดแล้วโดนคนดี นี่เป็นความไม่เป็นธรรม
พวกเรามาเรียกร้อง เมืองผลประโยชน์ ความถูกต้องแน่ใจ กลับกล่าวหาพวกเราเกลียดชาติ แผ่นดินนี้ไม่เหลือพื้นที่ให้พวกเราแล้ว ขนาดมายืนที่ตรงนี้ ยังมีตำรวจมารุกราม บางบุคคลช่วยเหลือ แม้กระนั้นบางบุคคลก็รับใช้เผด็จการอยู่” นายพีรพลกล่าว
หลังจากนั้น “ปัน” เยาวชนชาย กล่าวทักทายตอนหนึ่ง ถึงข้อความสำคัญความแตกต่างในโรงเรียน โดยยกตัวอย่าง ดังเช่นว่า เมื่อบิดามารดาจะหาสถานที่เรียนให้ ป้ายที่สะดุดตา เป็นป้ายอวยผู้เรียนที่เรียนเก่ง ป้าย ‘สถานที่เรียนนี้ได้รางวัล’ ซึ่งอาจส่งผลให้บิดามารดาพวกเราเลือกส่งมาเรียนสถานที่เรียนนี้ เมื่อเข้าไปทีแรกๆ อาจารย์อัธยาศัยดี แต่ว่าเมื่อเข้าไปดำรงชีวิตจริงในนั้นแล้ว ที่พวกเราจำต้องพบ เป็นการที่อาจารย์พูดจาดูถูกผู้เรียน แล้วก็รังควานผู้เรียนในโรงเรียน
